Oerbos Hooidelta

Einde bedrijf Halverwege de jaren negentig begon ik last van m’n longen te krijgen. Dat kwam omdat ik vroeger in aanraking was geweest met tbc. Ik heb lang onder controle gestaan en liep al een hele tijd tegen longontsteking aan. Met maaien en schudden had ik geen last, maar tegen de tijd dat we gingen hooien was ik helemaal hees. De longarts zei tegen me: “Je moet het zelf weten, maar als je zo doorgaat zit je op je vijfenzestigste aan de zuurstof”. Toen was de keuze niet zo moeilijk. We hebben de melkkoeien weggedaan en zijn schapen gaan weiden. Onze jongens hadden geen interesse om de boerderij over te nemen. Toen zeiden we tegen elkaar: “We kunnen het zo behappen, we boeren nog op deze manier door”. Geke ging er ook ’s winters bij werken, bij de post. In 1999 hebben we uiteindelijk toch besloten om te stoppen met melken. We konden hier gelukkig blijven wonen. Dat was voor ons het belangrijkste.

Fig. 125. Op 23 februari 1967 blies een storm de kap van de hooiberg op de nieuwe boerderij van de familie Moed aan de Wolfshagenweg. (collectie Moed).

141