Oerbos Hooidelta

Einde bedrijf M’n ouders hebben doorgeboerd tot eind jaren zestig. Ik was nog niet getrouwd. Toen ze stopten woonde ik nog thuis. Rond die tijd had je het ontwikkelings- en saneringsfonds. Dat was een regeling voor kleine, onrendabele boeren voor wie men geen toekomst meer zag. Zij konden een vergoeding krijgen als ze met hun bedrijf stopten. De aanleiding hiervoor was het plan van Sicco Mansholt, die zich als Eurocommissaris bezighield met de modernisering van de landbouw. Dat speelde al heel wat jaren en was een vast gespreksonderwerp op verjaardagen bij ons thuis. Mijn vader en oom waren beide stadsboer en een andere oom werkte bij een baggerbedrijf. Dus het was altijd twee tegen één. Mijn oom die in loondienst werkte vond mijn vader en mijn andere oom eigenlijk maar kapitalisten. Ze hadden een eigen bedrijf en hadden geld zat, volgens hem. Dat was natuurlijk niet zo. Ik denk dat ze het juist veel minder breed hadden. Maar mijn ouders straalden niet uit dat ze arm waren, ik heb er vroeger nooit wat van gemerkt. We kwamen niks tekort. Op verjaardagen kreeg Mansholt er altijd van langs: “Die gek uit Groningen, die hereboer, wat hij wel niet van plan is. Hij lijkt wel niet goed snik. Hij wil alle kleine boeren de nek omdraaien”. Jarenlang werd er zo over hem gesproken, totdat die saneringsregeling daadwerkelijk in gang is gezet. Mijn vader had z’n hele leven hard gewerkt en kreeg allerlei klachten, ook met z’n hart. Hij was soms erg moe. Dus voor hemwas die regeling, waar hij al die jaren zo ontzettend tegen was, uiteindelijk best gunstig. Hij kreeg een mooie vergoeding toen hij stopte met de boerderij, en kon daar nog jaren van leven. Tot die tijd hadden we de wc altijd buiten gehad, zo’n tonnetje. En we hadden geen douche. We wasten ons iedere zaterdagmiddag in een grote teil in de keuken. Maar toen m’n ouders stopten, was de stal niet meer nodig en kregen we een douche op de plek waar voorheen de koeien stonden. Dat was geweldig. Dan kon je lekker onder de douche. Dat voelde heel luxe!

Fig. 132. Met het paard en de mestkar door Hasselt, 30 april 1958. (collectie Moed).

147