Oerbos Hooidelta

“Ik koop er wel land bij en dan gaan we het proberen”. Zo is de boerderij langzaam gegroeid. Het goedkoopste stukje land kon hij voor 300 gulden per hectare krijgen. Hij heeft die mensen uiteindelijk 500 gulden gegeven. Dan konden ze een huisje bouwen. Handwerk Achter de boerderij keek je zo de polder Mastenbroek in. Daar had m’n opa bijna al z’n land liggen. Hij heeft een keer met drie paarden 7,5 hectare hooiland in één dag gemaaid. Dat was snel voor die tijd! Bij het hooien gebruikte hij een gewone boerenwagen. Daar laadden ze het hooi op. Als de wagen vol was, kwam de wezeboom erop. Dat was een zware ronde balk die in de lengte van de wagen op het hooi werd gelegd. Het hooi uit Mastenbroek was toen ontzettend licht. Er zat niks geen voeding in. Later is dat wel veranderd.

Fig 148. De boerderij van Egbert en Arendje Hoekman aan de Kamperzeedijk. (Collectie Hoekman).

Fig. 147. Egbert en Arendje Hoekman. Foto: Albert Bartelds.

Egbert Hoekman: 'Als je kunt hooien, dan moet je hooien'. Een prachtige luchtfoto van hun voormalige boerderij aan de Kamperzeedijk, met twee tot aan de nok gevulde hooibergen, herinnert aan het boerenleven dat Egbert en Arendje Hoekman ooit hadden. Nu siert het beeld de hal van hun burgerwoning midden in het centrum van Genemuiden. Zowel Egbert (Kamperzeedijk, 1926) als Arendje (Mastenbroek, 1932) hadden geen van beiden moeite met de overgang naar de stad, al missen ze soms wel het weidse uitzicht over de hooilanden richting de Mandjeswaard. Egbert: ‘Ik kom uit een echte boerenfamilie. Mijn opa had 27 jaar lang een boerderij in de Mandjeswaard. In die periode is de Mandjeswaard vijf keer overstroomd. Het water kwam tot aan de raampjes van de deel! Toen m’n vader trouwde en de boerderij overnam zijn m’n opa en oma naar IJsselmuiden verhuisd. In de vijf jaren die volgden stond de boel drie keer onder water. Na de derde keer was m'n vader het zat. “Ik ga naar de Kamperzeedijk”, zei hij. M’n moeder kwam daar vandaan en ze konden de boerderij van haar ouders overnemen. Het was maar een klein bedrijfje, een bunder of acht. Maar m’n vader zei:

160