Passages_voorjaar_2022_def

8

E E N G O E D E P L E K

DY

AL ZEVENTIEN JAAR ZIJN DE LEVENS VAN YVONNE HAMERS EN HAAR ZOON DYON VERWEVEN MET DE PASSEREL. MET DE VERHUIZING VAN DYON NAAR EEN EIGEN PLEK ALS VOORLOPIG LAATSTE EN GELUKKIGE HOOFDSTUK. MET GEPASTE TROTS LAAT YVONNE DE KAMER VAN HAAR ZOON ZIEN BIJ ONZE WOONLOCATIE DE ZON­ NESTEEN AAN DE HOMERUSSTRAAT. AAN DE MUREN HANGEN POSTERS EN PLATEN VAN DYONS GROOTSTE PASSIES: DIEREN EN STOOMTREINEN. AAN DE PLAFONDS HANGEN RAILS OM DYON VAN­ UIT ZIJN ROLSTOEL NAAR BED OF BADKAMER TE TILLEN. DEZE RUIM­ TE IS HELEMAAL INGERICHT OP DE BEHOEFTEN VAN HAAR ZOON.

DOGGERSBANK ‘Bij de gehoortest die baby’s krijgen, kwam naar voren dat Dyon doof was aan één oor’, vertelt Yvonne, ‘van daaruit zijn we gaan onderzoeken wat er precies aan de hand was met hem. In dit traject kwamen we in con- tact met De Passerel. Ik denk dat Dyon een half jaar oud was toen hij naar de Doggersbank ging. Hij kreeg een paar dagen per week opvang en er werd in die periode verder onderzoek verricht.’ Het zou uiteindelijk nog een paar jaar duren voordat de diagnose gesteld werd. Dyon heeft een zeer zeldzame, genetische afwijking en is lichamelijk en verstandelijk beperkt. ZORG IN ONDERWIJS ‘Ooit was ons verteld dat Dyon heel weinig zou kunnen. Gelukkig viel dat mee. Hij ontwikkelde zich stapje voor stapje in zijn eigen tempo en hij kon naar het speciaal onderwijs. De Passerel gaf zorg in onderwijs, dus een ei- gen begeleider voor Dyon, zodat hij aan het programma op school kon deelnemen.’ Een tijd gaat dit goed, maar als Dyon een jaar of acht is, verandert er iets. Yvonne: ‘Hij was steeds vaker boos en gefrustreerd. Op school werd hij overvraagd en raakte hij overprikkeld.’ DAGBESTEDING Inmiddels bezocht Dyon in sommige weekenden de logeeropvang van De Baskuul. Yvonne vond het gewel- dig om te zien hoe hier met de kinderen werd omgegaan. Ze besluit Dyon naar de dagbesteding op De Baskuul te laten gaan en vraagt leerplichtontheffing aan. Yvonne:

Het vertrouwde hummende geluidje dat Dyon maakt als hij blij is, hoorde ze gelukkig weer elke dag.

LOGEEROPVANG Nu Dyon elke doordeweekse dag naar De Baskuul gaat, wordt het contact met De Passerel intensiever. Yvonne wordt door begeleider Ria Mooiweer gewezen op de mogelijkheden van weekend- en logeeropvang. ‘Daar wilde ik in eerste instantie niet aan, maar wat ben ik achteraf blij dat we deze stap hebben gezet. Wat voel- de ik me schuldig toen ik Dyon voor mijn gevoel daar achterliet… Tegelijkertijd was hij daar in zulke goede handen. We hebben dat heel langzaam opgebouwd en uitgebreid. Van eens een middagje naar echt blijven slapen tot een heel weekend. Ik moest heel erg wennen aan een paar uur voor mezelf, maar ergens was het ook fijn en goed. Voor hem, voor mij en onze relatie.’ OP ZOEK NAAR EEN PLEK OM TE WONEN Als vanzelf kwam Yvonne in gesprek over de toekomst. ‘Dyon werd natuurlijk steeds groter’, vertelt ze, ‘en ik had door rugklachten steeds meer moeite met de zorg. In combinatie met zijn claimende gedrag werd dit nog zwaarder. In je achterhoofd weet je dat hij niet eeuwig bij me kan blijven wonen. We hebben ons daarom op de wachtlijst laten plaatsen voor een woonplek. Ik was en ben zó tevreden over De Passerel. Over de zorg, het fijne contact, de kleinschaligheid, de openheid, het vertrou- wen over en weer. Monique van Oppen (zie kader) heeft

‘Binnen korte tijd ging het veel beter met Dyon. Van een boze, gefrustreerde jongen, kreeg ikmijn lieve, vrolijke zoon weer terug.’

een belangrijke rol gespeeld en ons door de jaren heen enorm geholpen. Ik heb geen moment getwijfeld of we hier zouden blijven.’

Passages nummer 1 2022